Kapliczki suchodolskie cz.I
Kapliczki, które wyrosły na gruncie tych stawianych jeszcze przez plemiona prasłowiańskie, które używały słupów kultowych. Na słupach zakończonych daszkiem umieszczane były prochy przodków z ciałopalenia, żertwy dla bogów i inne elementy kultu. Sporo ich było w naszych stronach i na Ukrainie
Kapliczki ludowe stawiane na drewnianych słupach z Jezusem frasobliwym.
Kapliczki suchodolskie stanowią nieodłączny element krajobrazu w całej dzielnicy. Na ogół mijamy je obojętnie, nie zastanawiamy się nad tym, kto i dlaczego je postawił. Tymczasem każda kapliczka ma własną historię, a nawet swego fundatora. Stawiane były w dowód wdzięczności za doznane łaski i dla upamiętnienia ważnych wydarzeń. Wznoszono je też w określonej intencji, prosząc o łaskę Boga. Miały chronić przed chorobą, pożarem i powodzią. Powstawały przeważnie w wieku XIX – w latach wojen, głodów i epidemii, które co jakiś czas dziesiątkowały ludność.
Kapliczki i krzyże umieszczano zazwyczaj w centrum wsi lub miasta oraz na jego granicach i przy drogach, by zabezpieczyć przed wtargnięciem sił obcych i wrogich jego mieszkańcom, a z drugiej strony by witać i żegnać podróżnych oraz rodaków opuszczających rodzinne strony.
Antoniusz 25-11-2022 rok
