Impresje suchodolskie

Świerszcz Rufus czasem do mnie wpada

Jedźmy za granice  do mnie powiada

Najlepiej hen daleko aż na antypody

Będziemy tam mieli wszelkie wygody

Są tam śliczne seksowne cykady

Ty jak się postarasz też dasz rady…

Wiesz plaża , morska bryza ,drinki

W dyskotekach ładne dziewczynki

Przezimujemy tam w letnim klimacie

Antoś i co powiesz   na to bracie ?

 Rufus pleciesz mi tu takie androny

Przecież  nie  jesteś zaszczepiony …

I skoczył Rufus niepyszny do szafy

Gdzie zimowe ma z molami klimaty.

Czasem zaskrzypi ,załka, zaśwista

Ten Rufus marzyciel i optymista….

Antoniusz 25-11-2022 r

Tęsknię za Twoim uśmiechem

Za  grillem w Twoim ogrodzie

Ukradkiem patrzę na Twój balkon

Kradnę tam kwiaty dla Ciebie

I delikatnie wygładzam wspomnienia

Minęło parę jarmarków staroci

A tak lubiłaś  małe kryształy

I naszą  siłownię ,i  bibliotekę

Kocyk nad rzeką i małe przystanie

Kawiarenkę ,nasze spacery po północy

Czas przyspiesza i gna po manowcach

Czy pozdrowiłem panią ze sklepu ?

Kiedy piłem wino truskawkowe z butelki

Lekarz do mnie dzwonił. Czy żyje pytał.

Codziennie otwieram okno laptopa

Nawet w szachy gram z komputerem

Co miesiąc wpadam w nowe tornado

Fascynuję się , denerwuję, uśmiecham

Małymi łykami koniaku prostuję myśli

I Jesienina odłożyłem dawno na regał

Do selfie żeluję włosy palcami do góry

Nie zakładam już czapki na bakier…

Wczoraj spojrzałem w lustro z obawą

Nie znam gościa z kilkudniowym zarostem …

Samotny, szelmowsko wirtualny kutafon.

Antoniusz  24-11-2022

Rajcowie miejscy stworzyli  użytek ekologiczny o wdzięcznej nazwie Dolina Potoku Badoń . Nie  jest  to  może  eco-center  na miarę doliny Rozpudy ,ale cel wydawał się być szczytny,  na miarę naszych suchodolskich  aspiracji. Byłem dumny że mój brak ingerencji w ten ekosystem pozwoli swobodnie mnożyć się  rzadkiej  faunie  w postaci żabek rechotek, ślimaków ,pijawek i komarów. Podobno spotykano tam lisa siejącego popłoch wśród hodowców  drobiu, którzy swym nieodpowiedzialnym zachowaniem,  wypuszczają stada kur ,  rozgrzebujących  dziewicze tereny doliny. Szwendające  się psy kundlowatych ras , płoszą wiewiórkę maści ciemnej  i kunę zwyczajną, która w odwecie  przegryza kable w samochodach Suchodolan.

 Nieogarnięty człowiek  suchodolski  ( homo suchodolikus) w poszukiwaniu wybornego  grzyba ( opieńki  miodnej ) , depta i niszczy  wspaniałą dolinową  florę  w postaci badyla  suchodolskiego ,pokrzywy wysokiej , barszczu i kaczeńców  które tak  pięknie  malował artysta malarz Pan Niepokój.

Wykroty naturalne  drzew Doliny Badoń, oraz rozrastająca się szalonym tempie olsza szara oraz inne dzikie  krzewy oddaja naturalne piękno dziewiczej przyrody. Tworzą niepowtarzalne siedliska przyrodnicze  z własnym systemem naturalnym.

Ta dzika dolina jest także ostoją żulika  suchodolskiego , który w małych grupkach koczuje letnią porą w nieprzeniknionych ostępach doliny. Żulik suchodolski zaznacza swój teren  w promieniu około 50 metrów pustymi butelkami  po leśnych napojach  winopodobnych , piwie ,napojach , reklamówkach  oraz ekskrementach naturalnych. Populację żulika suchodolskiego szacuje się na około 15 szt. Zatem  jest to gatunek zagrożony i jest objęty ścisłą ochroną straży miejskiej ,która nigdy nie zapuszcza się w te dzikie strony. Żulika suchodolskiego można spotkać  na ławkach ścieżki spacerowej  na której oddaje się sjestowemu barłożeniu . Wracająca młodzież szkolna , na zajęciach pozaszkolnych intensywnie chłonie wiedzę o  bogatych zwyczajach  żulika  . Nieprawdą jest jakoby porozrzucane wzdłuż szemrzącego potoku i wokół ławek  ścieżki spacerowej reklamówki ze śmieciami zawierały jakieś toksyczne substancje . Niesprzątane , pozostawione w tym miejscu już za jakieś 100 lat  rozłożą się same w sposób naturalny. Nieprawdą również jest to ,że mnożący się latem ,w zastraszających ilościach,  komar  pospolity, kleszcze i inne robactwo oraz gryzonie lęgnące się w podmokłych terenach doliny  stanowią jakieś zagrożenie dla mieszkańców Suchodołu.   Jak poinformowała mnie znana ekolożka  - np. ugryzienie komara badoniowego nie oznacza groźby zarażenia się malarią .Pocieszam się tym że w tym tempie dziczenia Doliny Potoku Badoń ,już w nieodległej przyszłości będziemy mieć małą suchodolską puszczę pierwotną z własnym niepowtarzalnym ekosystemem , w środku nowoczesnej dzielnicy. Zapewne powstaną  endemiczne  gatunki dzikich zwierząt  i namnoży się trujący bluszcz czy barszcz  Sosnowskiego. Czyż to nie wspaniałe ?!

Malkontenci  przebąkują nieśmiało o ucywilizowaniu i zagospodarowaniu doliny , tj ; uregulowanie potoku, stworzenie oczek wodnych i enklaw roślin, wycięcie krzaków i pozostawienie starodrzewia , utworzenie alejki spacerowej. Stworzenie czegoś  na kształt suchodolskiego  ogrodu parkowego.  

 Ale to nie ludzie !! To wilki.  Bo jak brukać ekologię  buciorem suchodolskiego mieszkańca ?!!

Post wydano dn.2014-12-12

Do tej pory nic się chyba nie zmieniło…

Antoniusz  24-11-2022 rok

Mija równo sto lat o czasu powstania Teatru i Chóru w Suchodole . Tuż po I wojnie światowej w Suchodole rozwinął swoją działalność amatorski Teatr i Chór po jedną nazwą. Spiritus movens teatru to Władysław Niepokój artysta malarz , który  projektował profesjonalną scenografię do wystawianych sztuk, reżyserował oraz sam występował jako aktor. Parę sztuk wyreżyserował Pan Stanisław Luśnia. Sztuki wystawiano w domu gromadzkim na zbudowanej ruchomej scenie z kurtyną.

 Aktorów i statystów do wystawianych sztuk werbowano pośród suchodolskiej młodzieży szkół średnich oraz mieszkańców. Z biegiem lat teatr stawał się coraz bardziej popularny a wystawiane sztuki w scenografii Pana Niepokoja Władysława zadziwiały swoim profesjonalizmem i cudowną choreografią. Znane były daleko poza granicami powiatu i województwa. Wystarczy dodać ze kostiumy o sztuk użyczano z jednostek kulturalnych powiatowych jak i ze słynnego Teatru i Chóru Ludowego we Lwowie.

 Na scenie Suchodolskiej wystawiane były sztuki  których nie powstydziłby się żaden teatr profesjonalny. Wystawiono „Balladynę” J. Słowackiego z , „Zemstę” A. Fredry, „Skąpca” Moliera, „Dziady” A. Mickiewicza, a nawet wodewil „Kumoszki z Wintsoru” , „Popychadło” „Niespodziankę” K. Roztworowskiego. Do tego dochodziły słynne suchodolskie  „Jasełka” i jednoaktówki. Inscenizowano piosenki ludowe w żywych symbolicznych obrazach .

Każda uroczystość czy zabawy ogrodowe zwane festynami były połączone z częścią artystyczną w oprawie świetnych plakatów projektowanych przez Władysława Niepokoja i wykonywane przez suchodolską młodzież .

Okres  świetności Teatru i Chóru  przerwała II wojna światowa . Po wojnie przyszły czasy socrealizmu i nowych doktryn  i priorytetów kulturalnych , nie zawsze odpowiadającym  twórcom suchodolskiego teatru. Siłą twórczej inercji  wystawiono jeszcze sztukę „Moralność Pani Dulskiej” G. Zapolskiej. I była to ostatnia sztuka Teatru i Chóru w Suchodole.

Proszę wybaczyć moją skromną wiedzę w tym temacie. Bardzo się cieszę  że  Suchodolanka Pani Iza gromadzi materiały archiwalne o tamtych czasach i ludziach i wyda o nich książkę , bo zasługują na upamiętnienie.

Antoniusz  23-11-2022 rok

Pojedyńcze liście z suchodolskiej debrzy, plus mirtowe liście razem z trzema liśćmi orzecha i trzema cienkimi plasterkami owocu włoskiego kopru , wysuszyć je w cieniu, zemleć i przesiać przez cienkie jedwabne siteczko. Chcąc doprowadzić do końca miłą zabawę, należy dmuchnąć w proszek, który wzleci w powietrze niedaleko dziewczyny, a żeby go westchnęła, albo dać jej, żeby zażyła go w charakterze tabaki. Efekt natychmiastowy. Dodam jeszcze że skutek będzie znacznie pewniejszy, jeżeli owo przekorne doświadczenie przeprowadzi się w miejscu, gdzie będą płonęły lampki na tłuszczu z zająca lub młodego koziołka. Tą formułę stosować bez końca gdzie tak mocno pachną wszystkie zioła, nie mówiąc o dziewczynach. I wiersze, które żalu zapomną, i melodie które chciałbym porównać do niedzieli na łące…

                         ***********

Gdy otwarłem to magiczne okno, zobaczyłem w jej dłoni truskawkę. Dłoń i duży owoc były jak z reklamowego spotu, w pełnej harmonii barw, pełne przyzwolenia. Wilgotna dłoń rozchyliła się i mój umysł zmącił się, a nogi zadrżały pode mną. Wtedy zobaczyłem przed sobą owoc truskawki. Dotknąłem go, nie miał temperatury. Odkryłem też, że nie ma też zapachu. Wcale nie miał smaku, gdy go jadłem, ani w ustach żaden smak nie pozostał, tylko w żołądku czułem coś takiego, jakbym połknął wielki blaszany budzik…. /wspomnienie z dzieciństwa /

 Antoniusz  22-11-2022 rok